Jejku. Ile rozmówców tyle różnych zdań. Nic ani nikogo nie chciałem szufladkować. Ja tylko wyraziłem własną opinię na temat filmów. Logiczne jest chyba to, że nie każdemu podoba się to samo. Przykładowo fascynują mnie filmy grozy oraz czarne komedie. Według mnie na pewno znalazłoby się 50% społeczeństwa, które stwierdziłoby, że tego typu produkcje do bajki dla dorosłych.
Kłócenie się o filmy można porównać z rozmową na temat ulubionego zespołu piłkarskiego, albo muzycznego. Gdybym teraz zaczął wygłaszać moralitety związane ze SlipKnoT'em (moją najlepszą pod słońcem kapelą), zapewne 80% forumowiczów zechciałoby mnie spalić na stosie.
Dla mnie techno i co gorsza - hip-hop jest największym dziadostwem jednak dla wielkiej rzeszy ludzi - nie.
Tak samo filmy. Zdradzę Wam, że początkowo, kiedy byłem bardzo młody, Titanic bardzo mi się podobał. Mało tego, oglądałem wszystkie ekranizacje nowych filmów z zapartym tchem. Kto by nie pamiętał Mortal Kombat?W tamtych czasach polowałbym na filmy typu: Legenda Zorro, albo Superman Powrót. Przed chwilkę wymienione filmy leciały właśnie wczoraj. Kiedy przejrzałem gazetę telewizyjną, od razu odechciało mi się siąść przed telewizor. Gdy byłem mały, nie wymagałem od siebie myślenia na filmach. Większość superprodukcji jest zbyt proste i jednoznaczne w odbiorze.
Lubię siadać wieczorami i organizować sobie i swoim bliskim wieczory filmowe. Wybieram właśnie takie twórczości, które są sławne, nietuzinkowe, zazwyczaj nie najnowsze. Oczywiście również oglądam nowe, kinowe filmy, jednak nie wiele z nich jest godne podziwu.
Dlatego wszystkim tym, którzy w tym momencie poprzestali na odbiorze filmów, które lecą w telewizji/kinie, życzę, żeby chociaż spróbowali pójść w inną stronę.
Polecam: Chłopcy z ferajny, Pociag życia, Ojciec chrzestny, Lot nad kukułczym gniazdem, Lśnienie, Milczenie owiec, Forrest Gump, Requiem dla snu, Pulp Fiction, Hooligans.
To jedne z niewielu filmów, które oglądałem. Niestety nie pamiętam już tytułów tych, które były bardzo dziwnym, ale pouczającym doświadczeniem.
Nie mogę zrozumieć ludzi, którzy się zachwycają: Ja wam pokażę!, Hostel, Mgła, itp.
Reasumując, oglądanie dobrego kina jest dla mnie czymś więcej niż siadaniem z żarciem przed telewizor i odbieraniu biernie wszystkich sygnałów z niego pochodzących. Akceptuję filmy, które zaskakują oraz wymagają od widza jakiegoś zaangażowania emocjonalnego. Nigdy nie zrozumie tego człowiek, który przez cały czas ogląda to, co mu puszczają w tv. Jak byście nie zauważyli wszystkie made in chiny i mariusze, tam są puszczane filmy robione pod publikę. Władca pierścieni? Świetny film dla nastolatków, z którego nic nie wynika. Matrix, no masz, cóż za efekty specjalne, tak się przysłużył przyszłości, jak Król Lew ze swoim smutnym wątkiem śmierci Mufasy.
Jeżeli tacy ludzie zaczną oglądać ambitne filmy, wówczas mogą zrozumieć to, co napisałem powyżej. Jeżeli nadal będą uważać, że to są jakieś banialuki, wówczas pozostaje mi jedno określenie: "No cóż, bywają i tacy ludzie."
